BENİM CANIM MAKİNEMMM.......
Daha önce ki bir postumda dikiş makinamdan bahsedeceğimi söylemiştim.Kendisi 23 yıllık bir makimadır.Bizim oralarda kıza ilk çeyiz olarak dikiş makinası alınırdı.ee tabi benim düşüneli annem ve babam(canlarım)ben 9 yaşında iken bana bu makinayı aldılar.bu makina taa ki benim düğün hazırlıklarım olana kadar açılmadı.o zaman açıldı.zaten ben yıllarca bunun espirisini yapıp yapıp gülerdim.eve gelen herkese;bakınnnn bu benim ilk çeyizim derdim.ama arada da anneme kızardım.neden aldınız ,ne saçma diyee.ve bu sebeple evlendiğimde evime götürmedim.yıllarcaa yine kapalı durdu.ha bu arada ben el bile süremiyorum bu makineye.bozarım diye.inanmıyacaksınız ama 2 yıl öncesine kadar gizli gizli dokunurdum bu makineye annemin evinde.sonunda geçen sene beni bir merak saldı.dikiş dikme isteği geldi ve makineyi istanbula getirttim.ve şimdi makinamı çokk seviyorum.ama hala espirisinide yapmadan duramıyorum...bu benim ilk çeyizim...:))))
merhaba bende eskiden çehize dikiş makinası almalarına çok gülerdim.Ama benim makinada evimin baş köşesinde.Çok seviyorum amkinamı:):):)
YanıtlaSilne güzel yazmissin..hislerini cok iyi anliyorum,bende dikis makinami cok seviyorum ;)
YanıtlaSilteşekkür ederim arkadaşlar.zaten dikişi seven ,daha doğrusu elişlerini seven herkesin bir hikayesi vardır.ama ben öyle mutluyum ki sizlerle karşılaştığıma.böyle becerikli ,haytın farkındalıklarını bulmuş hatunlarla karşılaştığıma...
YanıtlaSil